Rozdział 17

*kilka lat później*

Obudziłam się czując delikatne pocałunki na swojej szyi. Wiedział, co sprawia mi przyjemność.
Odwróciłam się i przytuliłam się do niego, po czym otworzyłam oczy. Wpatrywał się we mnie tymi swoimi brązowymi tęczówkami z lekkim uśmiechem.
-Wszystkiego najlepszego-mruknął, po czym pocałował mnie.
Tak, to właśnie dzisiaj kończyłam 22 lata.
-Dziękuję-szepnęłam i wpiłam się ponownie w jego ciepłe wargi.
-Tak sobie pomyślałem.. wiem, że to twoje urodziny i powinniśmy urządzić ci jakąś imprezę, czy coś, ale.. może moglibyśmy dzisiejszy wieczór spędzić tylko we dwoje? Zabrałbym cię w takie jedno ciekawe miejsce.
-Kusząca propozycja-uśmiechnęłam się. Chłopak odwzajemnił uśmiech.
Poleżeliśmy jeszcze chwilę, a potem zeszliśmy na dół. Byli tam już wszyscy.
-100 lat, 100 lat!-zaczęli śpiewać, kiedy tylko nas zobaczyli. Zostałam wyściskana przez wszystkich. Wszyscy składali mi życzenia i od każdego dostałam jakiś drobny upominek.
-Szczęścia, słońce-powiedziała Danielle, która podeszła do mnie jako ostatnia.-Niech ci się z Zaynem układa jak najdłużej.
-Dzięki.
Po zjedzonym śniadaniu wybraliśmy się wszyscy na spacer nad Tamizę. Co jakiś czas podchodzili do nas fani chłopaków i prosili ich o autografy czy zdjęcia. Kilkoro z nich nawet przytuliło mnie i złożyło mi życzenia. Byłam na prawdę szczęśliwa wiedząc, że ich fani zaakceptowali mnie aż w takim stopniu i byłam żadkim obiektem hejtów. Zayn też wyglądał na usatysfakcjonowanego.
Siedzieliśmy nad rzeką przez długi czas rozmawiając i śmiejąc się w najlepsze. Po jakimś czasie zrobiliśmy się głodni. Najbardziej oczywiście głód doskwierał Niallowi. Wróciliśmy do domu. Danielle skierowała się od razu do kuchni. Chciałam pójść za nią, pomóc jej, ale ona stwierdziła, że to moje święto i powinnam dać sobie spokój.
A, właśnie.. wspominałam już, że Danielle i Liam jakiś czas temu wzięli ślub?
Wyszłam więc na taras. Stał tam Zayn. Uśmiechnął się, kiedy tylko mnie zobaczył. Podeszłam do niego, po czym chłopak przytulił mnie do siebie. Po chwili odsunął się trochę ode mnie nadal nie wypuszczając mnie z objęć. Spojrzał mi w oczy i zapytał:
-Kochasz mnie, prawda?
-No oczywiście, ze tak! Co ci znowu przyszło do głowy?
-Nie, nic. Tak się tylko pytam.-Odpowiedział, po czym pocałował mnie.
-Obiad na stole!-Usłyszeliśmy Danielle.
***
Wieczorem siedziałam w swoim pokoju zastanawiając się co założyć. Nie miałam przecież pojęcia, dokąd zabierał mnie Zayn. W końcu postawiłam na dopasowany T-shirt, dżinsy i balerinki. Wiem, nic specjalnego.
-Kochanie, możemy już iść?-Spytał Zayn, stając w drzwiach. Przygryzł wargę. Zawsze tak robił, kiedy się denerwował..
-Jasne, już idę.
Poprawiłam tylko fryzurę i zeszłam za nim na dół.
Wyszliśmy na dwór i wsiedliśmy do samochodu.
-----------
Teraz będą rozdziały, które dopisywałam niedawno :) Myślę, że się wam spodobają, bo ja osobiście jestem zadowolona ;)
Jeśli do jutra zdążycie uzbierać odpowiednią ilość komentarzy, to ja niestety jutro rozdziału nie dodam, bo prawdopodobnie wyjeżdżam.. Także macie czas do poniedziałku. Co powiecie tym razem na 15 komentarzy? ;) xx